Nauka dokazuje da je većina naših briga neosnovana

Koliko puta vam se desilo da i pre nego što zaspite sve vaše brige i strahovi “pokucaju na vrata”, zbog čega ne spavate i pitate se “šta će biti ako se sve ovo ostvari?”.

Posljednjih godina povećan je postotak osoba s nesanicom, dok slične misli tokom dana dovode do anksioznih poremećaja i više.

Osoba koja ima generaliziranu anksioznost, pretjeranu i stalnu zabrinutost zbog događaja i situacija iz svakodnevnog života ima stalni osjećaj anksioznosti, često bez ikakvog razloga, zbog subjektivne procjene i uvjerenja da će stvari u životu ići u negativnom smjeru.

Priprema se za nadolazeću katastrofu i preterano brine o pitanjima kao što su: finansijska situacija, zdravlje, porodica, posao, studije, lični život. Iako se anksioznost može odnositi na stvari koje se mogu ticati drugih ljudi, intenzitet i trajanje su takvi da prevazilaze jednostavnu anksioznost koju bi većina ljudi iskusila pod istim okolnostima.

Univerzitet Cornell, koji smatra da je gore navedeni fenomen zanimljiv, uradio je istraživanje i otkrio da se značajan procenat, tačnije 85% briga ljudi, nikada nije ostvario. Istraživači su pratili zabrinutost učesnika tokom vremena i otkrili da je većina ovih zabrinutosti neosnovana.

Čak i sa 15% zabrinutosti koje su se stvarno materijalizirale, 79% ljudi je izjavilo da su riješili situacije bolje od očekivanog ili da su rezultati bili korisni, što je dovelo do ličnog rasta ili uvida. To sugerira da je 97% naših briga ili neosnovano ili manje ozbiljno nego što očekujemo.

Nalazi studije ističu značajnu količinu emocionalne i mentalne energije koja se troši na nepotrebne brige. Razumijevanje da je većina briga neosnovana može biti oslobađajuće, a pojedinci mogu efikasnije upravljati svojim stresom, omogućavajući im da se fokusiraju na pozitivne i produktivne aspekte života.

Istraživanja također naglašavaju važnost kognitivno-bihejvioralnih strategija u upravljanju anksioznošću. Posebno su efikasne tehnike kao što su svjesnost, koja se fokusira na zadržavanje osobe u sadašnjosti i izbjegavanje hipotetičkih budućih scenarija, i kognitivno restrukturiranje, koje uključuje izazivanje i mijenjanje beskorisnih misli.