U savremenim geopolitičkim okolnostima, obilježenim intenziviranjem dezintegrativnih procesa unutar Evropske unije, koji oslabljuju njenu unutrašnju koheziju, otvara se pitanje uticaja ovih dinamika na perspektive evropskih integracija Bosne i Hercegovine, ali i na proces proširenja prema državama Zapadnog Balkana u cjelini.
Nakon gotovo tri decenije postaje neophodno kritički preispitati strateški pristup Evropske unije integraciji ovog regiona, institucionalizovan kroz Proces stabilizacije i pridruživanja. Ključne dileme odnose se na zastoj u proširenju nakon prijema Hrvatske 2013. godine, kao i na pitanje u kojoj mjeri je ovakva stagnacija osnažila antievropske političke aktere i oslabila povjerenje javnosti u projekt evropskih integracija. Istovremeno se otvara rasprava o tome da li je politika proširenja prekomjerno birokratizovana, obilježena jačanjem stabilokratijskih obrazaca, te da li Evropska unija raspolaže kapacitetom za redefinisanje strategije uključivanja zemalja Zapadnog Balkana.
U tom kontekstu, Bosna i Hercegovina se izdvaja kao najranjivija tačka regionalne arhitekture, čija evropska, a time i politička budućnost u značajnoj mjeri zavisi od dinamike šireg geopolitičkog okruženja. Međutim, evropske integracije predstavljaju dvosmjeran proces, te, neovisno o širim i kontinuirano promjenjivim geopolitičkim kretanjima, primarna odgovornost u integracijskom procesu ostaje na državama kandidatima, koje teže punopravnom članstvu u Evropskoj uniji.
Slijedom toga, ovaj rad će elaborirati ključne izazove s kojima se suočava Bosna i Hercegovina nakon otvaranja pregovaračkih poglavlja.
(Autor je redovni profesor FPN-a Univerziteta u Sarajevu, član Centra za istraživanje razvoja lokalne i regionalne samouprave ANUBiH)
Datum i vrijeme objave: 22.11.2025 – 17:46 sati
