Tridesetogodišnji postdejtonski period obilježen je stalno prisutnim konfliktima između političkih aktera u Bosni i Hercegovini, tokom kojih nije bilo nasilne eskalacije, ali se sukob zadržao. Stoga je sprečavanje izbijanja nasilja jedan od značajnih, potencijalno najznačajniji doseg mirovnog sporazuma.
U dosege je svakako neophodno ugraditi bezbjednosni faktor, kako interni, tako i regionalni, integraciju u nekoliko sfera upravljanja državom, poput ukidanja entitetskih vojnih formacija, kreiranje jedinstvenog državnog Ministarstva odbrane sa integrisanom vojnom strukturom, ustanovljavanje Suda BiH, Uprave za indirektno oporezivanje, što je omogućilo značajno pospješeno funkcionisanje države.
Istovremeno, društvo je također dijelom integrisano kreiranjem zajedničkih institucija, poput fudbalske i drugih sportskih liga na državnom nivou, kulturnih sadržaja koji nisu ekskluzivno etnički, saobraćajnica i infrastrukturnih projekata koji omogućuju progres i potencijalni prosperitet građanstva poput slobode kretanja, zajedničkih simbola, uklanjanja međuentitetskih i međukantonalnih kontrola.
Međutim, mnoga od ovih ostvarenja rezultat su eksterne prisile i nametanja koja su u suprotnosti sa osnovnim principima demokratije. Dakle, Dayton je ostvario opštu bezbjednost u državi, omogućio njeno ograničeno funkcionisanje istovremeno potčinjavajući demokratske instrumente i ostvarenje društvenih obaveza države prema građanstvu.
(Autor predaje međunarodne odnose i ljudska prava na Regent’s
University London i gostujući je profesor na Università di Bologna)
Datum i vrijeme objave: 22.11.2025 – 13:00 sati
