Bilo da je odlazak na safari u Afriku tinejdžerska fantazija ili dio vaših najozbiljnijih planova, morate pročitati putopis. Kenija: Damari Wilderness Viktor Lazić. Odavno nije postojao ovako uzbudljiv, a istovremeno poučan i živopisan putopis, osim onih koje je napisao isti autor.
Osim što svoje čitaoce vodi na safari, Lazić ih upoznaje sa zanimljivim ličnostima, od kraljice Elizabete i Karen Blixen do oca Baraka Obame, otvara vrata muzeja i domova masajskih ratnika, otkriva mračnu stranu i jedinstvenu ljepotu ovog čarobnog Afrikanca. Zemlja.
Kenija, svetski putnik iz Beograda
Prije knjige o Keniji, u ur LaguneViktor Lazić (1985) je objavio i knjigu o Tajlandu pod naslovom Lutajući zemljom osmehaknjige U srcu Sumatre, Sjajna avantura i Na kapiji istoka. Svetski putnik po temperamentu, Viktor Lazić je do sada obišao stotinjak zemalja, od džungle Indonezije, divljine Amazona, do metropole Amerike. Osnivač je Udruženja za kulturu, umjetnost i međunarodnu saradnju Adligat, direktor Muzeja knjige i putovanja i Muzeja srpske književnosti u Beogradu. Lična priča Viktora Lazića, kao i priča o njegovoj porodici, zaslužuju svoju knjigu.
Knjiga o Keniji, zemlji koja izgleda upravo onako kako je Evropljani zamišljaju Afrika, nastao je na osnovu Lazićevih iskustava tokom jednomjesečnog boravka u toj čarobnoj zemlji s pogledom na Indijski okean. Ističući da je Kenija sedam puta veća od Srbije sa više od 50 miliona stanovnika, Lazić piše samo o onome što je lično video i doživeo.
Osim što slikovito opisuje pejzaže kroz koje je prolazio i ljude koje je sreo, Lazić svoj putopis oslikava i iskrenim ličnim osjećajima. Tako svoju motivaciju za odlazak na put u Keniju bez mnogo priprema objašnjava delikatnim unutrašnjim stanjem, uzrokovanim prekidom šestogodišnje emotivne veze.
Lavovi, rođeni prestonici
Iako piše da je na put krenuo bez pomoći agencije, prijatelja i bez ikakve logistike, snažno upozorava čitatelje da nikada ne pokušavaju tako nešto sami. Ipak, Lazićevo prilično riskantno putovanje blagodat je za čitaoce koji iz njegove knjige vide Keniju „izvan granica turističke sigurnosti“.
Tako za glavni grad Kenije, Najrobi, Lazić piše da je “sunčani grad straha”. Najrobi, čije ime znači hladna voda, je novi grad, osnovan tek 1899. Nastao kao stanica na pruzi od Mombase do Kampale, glavnog grada Ugande, Najrobi danas ima četiri miliona stanovnika. To je grad modernih zgrada, bogatih muzeja i odličnih restorana, ali i grad siromašnih favela, uličnog kriminala i brojnih drugih opasnosti, uključujući bliski susret s lavovima.
Zato što je na samo sedam kilometara od centra Najrobija otvoren prvi nacionalni park u Keniji, “što ovaj grad čini jedinim glavnim gradom koji ima zaštićeni nacionalni park prirode i lavove u sebi u svom administrativnom okrugu”.
Prva Afrikanka sa Nobelovom nagradom
Među brojnim aktivistima koji su na svoj način doprinijeli očuvanju životinja koje su ljudi gotovo istrijebili, od žirafa i slonova pa nadalje, posebno je zanimljivo ime jedne žene, kenijske profesorice Wangari Matai. Kada su političari odlučili da naprave soliter u velikom parku u centru Najrobija, ona je pokrenula tako široku kampanju da je ne samo zaustavila gradnju, već je dobila i Nobelovu nagradu za mir.
Time je postala prva žena iz Afrike koja je dobila Nobelovu nagradu, prva osoba koja je ikada dobila ovu nagradu za očuvanje prirode, pored toga što je prva žena u Keniji sa doktoratom iz oblasti prirodnih nauka, kao i prva žena univerzitetski profesor. Pokrenula je i inicijativu Zeleni pojas, u sklopu koje je zasađeno trideset miliona stabala širom Kenije kako bi se zaustavilo širenje dezertifikacije.
Različita lica Kenije, od Baracka Obame do Masai ratnika
Među poznatim ličnostima čija je imena upoznao tokom svog putovanja u Keniju, Lazić piše i o Karen Bliksen, čija je životna priča snimljena u čuvenom filmu. Moja Afrika u kojima glume Meryl Streep i Robert Redford. Pominje i englesku kraljicu Elizabetu, koja je saznala da je postala kraljica tokom svog boravka u Keniji.
Zanimljiva je i priča o Baracku Obami, ocu bivšeg američkog predsjednika. Obama stariji je bio važan kenijski političar, pod čijim je ministarstvom izgrađen veliki kulturni centar u Najrobiju. U centru se i danas svakodnevno izvode i čuvaju tradicionalni plesovi raznih naroda koji čine Keniju, koji polako odumiru prije modernizacije života u selima.
Tokom posete najpoznatijem kenijskom plemenu Masai, poznatom po crvenoj odeći i savršenoj figuri, Lazić je probao lokalni specijalitet, kravlje mleko začinjeno kravljom krvlju. Na pitanje zašto njihove kuće nemaju vrata, dobio je odgovor: “Vrata su samo za kukavice”.
Očigledna sloboda lavova
Lazić ide na safari, što danas znači odlazak u rezervat da snima divlje životinje u njihovom prirodnom okruženju u savani, u malom društvu sa vodičem, jer je to jedini način. Svi turisti žele da vide veličanstvenih pet: leoparda, lava, bizona, slona i nosoroga. Laziću su se, reklo bi se, najviše dopale graciozne žirafe, ali opisuje i geparda, najbržu životinju na svijetu, koja nije uspjela da uhvati svoj plijen.
Fotografija: © siete_vidas / Shutterstock
Susret sa lavovima u Laziću izaziva kontradiktorna osećanja: „Odjednom se oko lavova stvorio polukrug od petnaestak kombija i sto turista koji su provirivali glavama kroz otvore na krovovima. Odjekuje klik kamere. (…) Lavove kao da ih ništa ne dira, navikli su, potpuno zanemaruju nalet turista iz cijelog svijeta.“ Lazić piše i o vlastitoj nelagodi pred slikom životinja koje “samo izgleda potpuno besplatno”.
Rizici i prednosti putovanja u Keniju
Uz svu veličanstvenost afričkih životinja, Lazić govori i o italijanskom fotografu koji je izašao iz kombija kako bi dobio što bolji snimak, ali ga je nakon samo nekoliko koraka kroz savanu ujela zmija i za dlaku pobjegao svojim glava. živ.
Naš putopisac se ozbiljno dvoumio da li da ode u Mombasu, najstariji grad i najveću luku Kenije. Grad je na lošem glasu kada je u pitanju sigurnost, posebno za strance. Međutim, s obzirom na to da “nijedan grad ne zaslužuje priznanje samo zbog zla”, Lazić upoznaje zajednicu hinduista u Mombasi, njihovu raskošnu pijacu i dva velika hrama. Indijanci su porijeklom iz Mombase, o njima je pisao Vasco da Gama u 15. vijeku.
Lazić vodi čitaoca kroz sva čuda i ljepote starog jezgra Mombase, kroz Tvrđavu robova, na farmu krokodila i dom leptira.
Noćno kupanje u gaziranoj vodi
Za hrabrost da ode u primorski dio Kenije, Lazić je nagrađen iskustvom koje može pružiti samo jedna magična plaža na Indijskom okeanu, u okrugu Kilifi. Lazić piše:
“U ovom zalivu žive milioni svetlećeg planktona – fenomen poznat u nauci kao bioluminiscencija.” Ne vidi se dok ne padne noć i dok je voda mirna. Dok mašem rukama i nogama, milioni planktona oko mene postaju bezbrojne krijesnice, zvijezde, najtanja, najfinija svjetla na svijetu! Kao da sam i sam zvijezda usred Indijskog okeana, kao da sam sijao s njima – obuzeo me osjećaj blaženstva, do tada nepoznate sreće. Kako je noć postajala sve tamnija, svjetlo oko mene je postajalo sve gušće, jače, toplije. Kao da me je neko bacio u okean sreće. Toliko su me prosvijetlila ta divna, sićušna stvorenja i više mi nije bilo čudno da takva sićušna stvorenja daju snagu najvećim divovima na svijetu, kitovima koji se samo njima hrane. Primordijalna moć je sabijena u živo nevidljivo zrno.”
