Nije da mnogi ljudi ne razumiju šta nam rade, ali problem je što smo nekako, malo po malo, pristali na to.
Nevidljivi cenzori koji se kriju iza algoritamskog uređenja svijeta u posljednjih skoro šest godina pokušavali su ljudima na uglavnom direktan način objasniti da postoji “Fond zabranjenih riječi” i da će svi oni koji se ne pridržavaju novog projekta ušutkavanja Veliki brat biti strogo kažnjen – bilo demonetizacijom profila, bilo gašenjem profila YouTubeu, Tiktoku, ili na Instagramili hoće, ako malo slobodnije zuje na internetu Xmoguće je zaglaviti u zatvoru, što se dogodilo nekoliko puta u Njemačkoj i Velikoj Britaniji. Kao i sve velike globalističke prevare, i ova ima atraktivno objašnjenje – o određenim temama, s naglaskom na određene riječi, ne smije se razgovarati kako se ne bi “uznemirila javnost”.
Sužavanje jezika dovodi do sužavanja tema, a sužavanje raspona tema na kraju dovodi do fokusiranog blejanja.
Dakle, u svijetu koji je razoren svim mogućim užasima, od genocida, preko silovanja, do pedofilije, u svijetu koji se sistematski hrani pornografijom straha i pravom pornografijom, koja se može naći čak i u dječjim knjigama, u svijetu u kojem je pornografski diskurs stigao čak i do otvaranja Olimpijskih igara, u svijetu u kojem su Ep Distajn, G. Hardibus, mi divljajući, gde se relativizuje granica između dobra i zla, javni govor je odjednom postao mesto posebne čistoće, u koje su se, hteli-nehteli, pridružili i najhrabriji tragači za istinom u ovoj matrici laži.
Šapućući, ili samo otvarajući usta, ili zviždeći, prikrivaju “uznemirujuće” riječi kao što su pedofilija, silovanje, genocid, trgovina ljudima, adrenohrom, Palestina, rak, vakcine, ubistvo, samoubistvo, pa su mnogi od njih, da bi preživjeli, pribjegli izmišljanju eufemizama, samosmrt je sada revfemizam, pedofilija je sklonost malim ljudima, rak je “reč R”, vakcine su ubode nožem, seksualna trgovina je “prevoz ljudi” i slično.
Zabranjene reči zabrana mišljenja je početak, a nevidljiva ruka vladara svijeta sada ni ne krije da je njen krajnji cilj sletjeti prije svega na usta onih koji imaju šta da kažu.
A zapravo, čini se da odgovorni za ovu vrednosnu i svaku drugu zavrzlamu u kojoj se svijet našao vide upravo to „smanjenje jezika“ kao ključno oružje vlastite odbrane kada se jednog dana nađu pred sudom za sve strahote u koje su upleteni.
Jer, priznaćete, nije isto kad nekoga optužite za pedofiliju kao kad nekoga optužite da “voli male ljude”.
Što bi rekao Vitgenštajn: “Ono što ne postoji u jeziku, ne postoji nigde”. Čini se da naši cenzori računaju na to.
