Marengo ih također opisuje kao mjesto otpora. Sada ima 72 godine, pridružio se Franji de Orou 1962. godine, slijedeći stope svog djeda koji je bio blagajnik grupe.
Deset godina kasnije, 1970-ih, Argentina će se spustiti u diktaturu, kada su vojska i druge desničarske snage preuzele vlast. Ubijeno je čak 30.000 ljudi, dok je diktatura nastojala da zbriše političke rivale, ljevičarske disidente i sve one koji su smatrani prijetnjom.
Sam Marengo je u mladosti bio ljevičarski aktivista. Iako je glasanje bilo zabranjeno pod diktaturom, on pripisuje klubovima zasluge za politički angažman stanovnika.
“Klubovi u susjedstvu služili su kao jedina mjesta za političke diskusije, efektivno održavajući sjeme demokratije u životu”, rekao je Marengo.
„Demokratsko glasanje među članovima kluba navelo je mnoge da shvate da kroz političku debatu mogu promijeniti svoju stvarnost – čak i kada je debata bila o korištenju prostora za fudbalski ili odbojkaški teren.”
Još jedan član Franje de Oroa, 77-godišnji volonter po imenu Jorge Zisman, također je bio aktivista u vrijeme diktature.
Poznat pod nadimkom “El Ruso” ili “Rus”, bio je upisan u klub od druge godine: njegov otac, koji je i sam bio član, ga je upisao.
Klub je postao ključan za Zismanov aktivizam. Za Al Jazeeru je rekao da su se 1970-ih u podrumu kluba prikazivali filmovi koji su inače bili cenzurirani od strane vlade. On i drugi članovi takođe su koristili tavan kluba da bi sklonili političke aktiviste od progona.
Klubovi poput Franje de Oroa “oduvijek su imali političku komponentu”, rekao je, “jer je njihova suština izgradnja mreža”.
To im je, dodao je, omogućilo da budu bedem protiv krajnje desnice, kako u prošlosti tako i u sadašnjosti.
„Ovaj kvalitet otpora nije primećen samo tokom diktatura, već i tokom neoliberalnih ekonomskih kriza, gde je preovlađujući narativ individualizam“, rekao je Zisman, u znak pozdrava Mileijevoj administraciji.
Pacín, blagajnik Franje de Oroa, rekao je da sposobnost klubova da prežive nemire ukazuje na vrijednost modela zasnovanog na zajednici – nešto što smatra da bi zagovornici privatizacije dobro primijetili.
„Vreme je pokazalo da su komšijski klubovi uvek nalazili način da krenu napred“, rekao je Paćin. „Ako su otvoreni 120 godina, mora da radimo nešto kako treba. Možda bi krupni biznismeni trebali da nam priđu i pitaju kako ovo smo postigli.”
